По една година дојде времето за пакување. Го оставам животот во Палермо за повторно да го откријам францускиот живот.. за жал! О, да, не е лесно да се остават луѓето со кои сум живеел, сите луѓе што ги познавам, луѓето кои ми помогнале и луѓето на кои сум им помогнал. Имав навистина прекрасна година. Открив толку многу убави работи што ги носам со себе во Франција.

Имав среќа да работам во многу интересен центар и со убави луѓе. Куќата беше како второ семејство кое секогаш беше тука за мене и можеше да смета на мене. Всушност, имавме совршено разбирање дека ако некому му требам, јас сум овде во центарот, но ако ми треба еден ден, можам да го издржам. Така, работев од понеделник до петок, наутро или попладне, но понекогаш и за време на викендот. Бев поддршка за операторите на центрите и личност на која децата можеа да му веруваат, малку по малку. Едукатор во Франција, работата што ја работев во Палермо ме отвори за други работи што треба да ги правам во мојата работа и ме натера да откријам многу работи за пречекот на мигрантите и лицата со посебни потреби.

 

 

Тоа беше прв пат за мене да живеам меѓу цимери. Мислам дека тоа беше она што најмногу ме исплаши! Но, на крајот, можеби најубавите работи! Живеев со луѓе од Шпанија, Турција, Естонија, Словачка, Латвија, Германија... Имавме неверојатна група со која поминав незаборавни моменти. Заедно направивме многу работи, патувавме низ цела Сицилија... Навистина, тие се луѓе кои никогаш нема да ги заборавам!

 

 

 

Мојот живот во Палермо, Сицилија во тоа време беше составен од мојата работа, мојот живот со сите други волонтери од Палермо со кои имавме прекрасно пријателство, но и со часовите за јавање што ги правев со Италијанците и конечно, откритието на Сицилија и Палермо. кој е убав град за мене. Навистина уживав да живеам во овој град каде што секогаш наоѓав нешто ново да правам, да откривам, да јадам!! И Сицилија... остров на кој сигурно повторно ќе дојдам!