Είμαι ο Lorenzo, είμαι 28 και ζω μια εθελοντική εμπειρία στο εξωτερικό χάρη στο έργο Erasmus+, σπάνια είχα την ευκαιρία να πάω στο εξωτερικό και να δω διαφορετικές πραγματικότητες από τα συνηθισμένα. Διαμονή στη θρησκευτική κοινότητα Όθωνα, αλλά τι είναι κοινότητα; Είναι μια δύσκολη ιδέα να εξηγηθεί με λίγα λόγια αν δεν είχατε ποτέ παρόμοια εμπειρία. Σε αυτήν την κοινότητα, άνθρωποι από όλο τον κόσμο κάνουν κράτηση για το μέρος για να χαλαρώσουν, κάποιοι έρχονται να κάνουν εργασίες συντήρησης, κηπουρική, κατασκευές… κ.λπ., ομάδες ανθρώπων έρχονται για να ασκήσουν τη θρησκεία τους εκτός από τον Χριστιανισμό, μερικοί απλώς έρχονται να βρουν συντρόφους που συναντήθηκε κατά τη διάρκεια μιας από τις εκδηλώσεις που διοργάνωσε η ίδια η κοινότητα λειτουργεί σχεδόν σαν ένα «δεύτερο σπίτι» ανοιχτό σε όλους.
Αυτή η χριστιανική κοινότητα υπάρχει από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (1946) και αποτίει τακτικά φόρο τιμής στο παρεκκλήσι του St Peter-on-the-wall, μια ακόμα σεβαστή επιχείρηση που πρωτοστάτησε από τον ιδρυτή της, Normad Motley.
Επιστρέφοντας στις δραστηριότητές μου ως εθελοντής, φτάνοντας στις αρχές Δεκεμβρίου, πέρασα μερικές μέρες στην κοινότητα, κυρίως κοιτάζοντας γύρω μου και ανακαλύπτοντας τις μικρές διαφορές που μπορείς να παρατηρήσεις μόνο όταν δεν είσαι ιθαγενής της χώρας όπου είσαι φιλοξενούμενος, από ασχολούμενος με το «μετάβαση στο γεγονός ότι περιέργως όλοι αρχίζουν να τρώνε χωρίς να λένε «καλή όρεξη».
Τότε μου ανατέθηκε να συντονίσω μια κατασκήνωση εργασίας στο Λονδίνο στην περιοχή Dulwitch, ήταν λίγο ξαφνικά, αλλά ήταν ακόμα συναρπαστικό να βγαίνω από τη ζώνη άνεσής μου και να έχω ευθύνες να καθοδηγώ τους ανθρώπους στις προγραμματισμένες δραστηριότητες, σε αυτήν την περίπτωση πολλές της κηπουρικής στις πράσινες περιοχές του Νοτίου Λονδίνου, η ομάδα στην αρχή αβέβαιη για το τι να κάνει έχει ωριμάσει μαζί μου και έχει δημιουργηθεί μια πολύ καλή σχέση μεταξύ όλων των συμμετεχόντων. Η πιο περίεργη στιγμή ήταν όταν συγκρίναμε τις γνώσεις μας για τα ανθρώπινα δικαιώματα με βάση τις εθνικότητες μας, μια εμπειρία που συνιστώ σε όλους να συνειδητοποιήσουν πόσο πολύ είναι δυνατόν να ταξιδέψεις μόνο με διάλογο.
Η περίοδος κατά την οποία μπήκα σε αυτό το έργο ήταν τα Χριστούγεννα, δεν είχα ακόμα ξεκάθαρη ιδέα για το πώς θα ήταν να περνούσα τα Χριστούγεννα μακριά από το σπίτι, αλλά η κοινότητα δεν με έκανε να νιώσω πολλές διαφορές. Μάλιστα, αντί για συγγενείς, από την πόρτα πέρασαν άνθρωποι από όλο τον κόσμο που είχαν δοσοληψίες με την κοινότητα, όλοι ασχολούμενοι με το άφθονο προ-χριστουγεννιάτικο δείπνο. Ομολογώ ότι με νοσταλγούσε λίγο, οπότε μετά το δείπνο, άρχισα να διδάσκω το παιχνίδι τράπουλας «Scopa» σε όποιον ήθελε να ζήσει μια πραγματική ιταλική χριστουγεννιάτικη εμπειρία (ίσως του χρόνου να είναι η σειρά του «Briscola») .
Μετά τα Χριστούγεννα, άρχισαν αμέσως οι συζητήσεις για τον επόμενο προορισμό, το Isle of Wight. Τόπος διαμονής του υπευθύνου του προγράμματος: Cedric "John" Medland, επιφορτισμένος με τους άλλους εθελοντές για την αποκατάσταση του φωτογραφικού μουσείου της Dimbola (ολοκληρώθηκε με μια γωνιά αφιερωμένη στον Jimi Hendrix). Ενώ εκεί βρισκόμουν την ευκαιρία να προσφέρω εθελοντικά στο ιστορικό Μουσικό Φεστιβάλ Isle of Wight για την περίοδο του Ιουνίου, την ιδανική εποχή για να επισκεφτώ το νησί, τον Ιανουάριο… ήταν όλο βροχή με παγωμένο αέρα.
Επιστρέφοντας στην κοινότητα προς τον μήνα Φεβρουάριο, αρχίζουμε να έχουμε μια περίοδο απόλυτης ηρεμίας, που δυστυχώς υπαγορεύεται από τη χαμηλή περίοδο που είναι πάνω κάτω η ίδια παντού. Συνεχίσαμε να ασχολούμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο, οι δουλειές που δόθηκαν ήταν διάφορες: βάψιμο, περιποίηση κήπου, προετοιμασία της γης για οικοδόμηση, μαγείρεμα, προσφορά για ταμίας στο μαγαζί του χωριού. Όλα εναλλάσσονται με τις ελεύθερες μέρες που ξοδεύουμε μόνοι μας σε περιηγήσεις στις διάφορες γωνιές της Αγγλίας.
Συμπερασματικά, η εμπειρία μου είναι μόλις στα μισά του δρόμου, αλλά είχα πολλές ευχάριστες συναντήσεις, έκανα φίλους με τους άλλους εθελοντές του προγράμματος χάρη στα αγγλικά που γεφυρώνουν τις συνομιλίες μας και ανυπομονώ για το επόμενο μέρος του έργου … αφού, εδώ όλοι επαναλαμβάνουν ότι «η κοινότητα θα έχει πολύ μεγαλύτερη αίσθηση όταν είναι καλοκαίρι».